خوراکها و خوراک دادن کرم ورمی کمپوست
کودهای حیوانات، کمپوست باغها، تکه ها و ریزه های مقوا، چوب و کاغذ یا تقریباً هر ماده آلی پوسیده یا هر فرآورده هرز آلی ممکنست بعنوان غذا یا برای تولید غذا برای کرم‌های خاکی استفاده شود. کود گاوهای شیری، گوساله های پرواری، اسبها و خرگوش ها بهترین نوع غذا هستند. غذاهایی که از نظر ماده مغذی کمبود دارند، باید بوسیله مواد نیتروژنه یا پروتئین غنی، تکمیل گردند؛ مانند دانه ها، خیسانده مالت و پودر تخم پنبه. اگر نمک های زیاد در خوراکها موجود باشند، کربوهیدراتهای زیاد، حجیم یا چوبهای زائد باید در مرحله گرمادهی، کهنه یا کمپوست شوند و پس از آن به حالت لیچ (Leached) درآیند. اگر فرآیند کمپوست سازی نیاز باشد، نیتروژن مکمل را می توان از کود نیتروژنه غیرآلی پودر خون، کود مرغی، یا اوره در ابتدای فرآیند کمپوست سازی انتخاب کرد (حدود ۲/۱ تا ۱ پوند نیتروژن به ازای ۱۰۰ پوند وزن خشک پسمانده).
در اثر‌تجزیه‌ترکیبات‌موجودات‌زنده، کربوهیدراتها،نیتروژن را به پروتئین میکروبی و محصولات دیگر میکروبی برمی‌گردانند، که منبع خوبی برای نیتروژن برای کرمها هستند. خوراکها و مکملها می توانند مستقیماً استفاده شوند یا می توان آنها را با %۳۰ تا %۴۰ کود اسبی یا خاک اره یا چوب کاج (صنوبر) کهنه مخلوط کرد و سپس مخلوط تهیه شده را در سطح بسترها در نواری باریک یا بخشهای کوچک گسترده کرد. این روش غذادهی کرمها را به سطح بستر می کشد جائیکه آنها به آسانی جمع آوری می شوند.
کرمها باید به طور منظم (با قاعده) تغذیه شوند، (معمولاً یک بار در هفته). بهترین راهنما برای برنامه ریزی و مقدار (میزان) غذادهی، سرعت مصرف آخرین غذادهی و شرایط کرمها می باشد. وقتی آخرین خوراک تقریباً تمام شد، این وقت، زمان آنست که مجدد غذادهی صورت گیرد. وقتی که به نظر برسد که کرمها رشد نمی کنند یا تکثیر ندارند، ممکنست به پروتئین بیشتری احتیاج داشته باشند.
