شرایط محیطی مناسب ورمی کمپوست
درجه حرارت و رطوبت
منظور از دما همان دمای مواد غذایی کرم‌هاست که با درجه حرارت هوای آزاد ارتباط مستقیم ندارد. دمای ۱۸ تا ۲۵ درجه مناسب است.
نسبت سطح به حجم توده ورمی کمپوست نیز نقش مهمی در دما دارد، در نتیجه، داشتن سطح بزرگتر و در پی آن نسبت سطح به حجم بیشتر، یکی از مزایای سامانه‌های جریان پیوسته و سینی است که موجب خروج گرمای اضافی از توده می‌شود.
رطوبت: ۹۰-۷۵ درصد وزن بدن کرم‌های خاکی را آب تشکیل می‌دهد. رطوبت اضافی سبب شرایط بی‌هوازی درون توده می‌شود و رطوبت خیلی کم نیز بی‌آب شدن مواد غذایی کرمها را به دنبال دارد. رطوبت ۹۰ – ۸۰ مناسب است و بهترین رطوبت ۸۵ درصد است.
هوادهی و ساختار توده: کرمها اکسیژن را از راه پوست خود جذب کرده و عمق بستر بیش از ۴۵ سانتی‌متر، سبب متراکم شدن مواد غذایی درون بستر، ایجاد محیط کم اکسیژن و زایل شدن فعالیت کرمها می‌شود. و در حداکثر عمق ۴۵ سانتی‌متری هم باید روش حلاجی بستر به منظور هوادهی آن استفاده شود.
نمک و آمونیاک در مواد غذایی کرمها نباید از ۵/۰ میلی‌گرم در هر گرم مواد غذایی بیشتر شود. پیش‌تصفیه شامل شست‌وشوی مواد غذایی با آب برای خارج کردن نمک از آنها و پیش‌فراوری نیز شامل تجزیه مقدماتی مواد غذایی به روش کمپوست معمولی گرمادوست و یا اختلاط مواد غذایی با سایر مواد غذایی مکمل است.
کرمها در مقابل غلظت یون هیدروژن (PH) حساس هستند. در PH بین ۴ تا ۷ زندگی می‌کنند.
بو، شاخصی است که نشان دهنده خروج سامانه تولید از حالت توازن است و به عنوان علامت رخداد شرایط بی‌هوازی در توده کمپوست در نظر گرفته می‌شود. کرمها ظرف مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت قادر به زدایش بوی نامطلوب حاصل از تجزیه مواد زائد به‌طور گزینشی هستند.
